چرا بازی‌های ایرانی نمی‌توانند با بازی‌های خارجی رقابت‌کنند؟
به گزارش ایسنا، نبود سرمایه‌گذاری کافی و عدم دسترسی به کانال‌های توزیع مناسب برای بازی‌های ویدئویی در پلتفرم‌های خارجی، چالش‌هایی برای رقابت با بازی‌های خارجی در بازار ایجاد کرده است.
مدیرعامل یکی از شرکت‌های بازی‌سازی ایرانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا در مورد وضعیت تولید بازی‌های ویدئویی در ایران توضیح می‌دهد:
در گذشته، صنعت بازی‌سازی ایران با مشکلات جدی در زمینه توزیع مواجه بود. نبود کانال‌های توزیع بازی‌های رایانه‌ای در کشور، باعث شده بود تا مسیر تجاری‌سازی این بخش بسته بماند. به همین دلیل، بیشتر بازی‌های تولید و عرضه شده با شکست تجاری مواجه می‌شدند.
پادکست رقابت بازی‌های ایرانی و خارجی
این وضعیت در شرایطی رخ می‌داد که بازی‌های خارجی، بدون رعایت حقوق کپی‌رایت و با قیمت‌های بسیار پایین وارد بازار می‌شدند و امکان رقابت را از بازی‌سازان داخلی سلب می‌کردند. با این حال، با گسترش تلفن‌های هوشمند و امکان عرضه بازی‌ها از طریق شبکه‌های توزیع موبایلی نظیر گوگل پلی و حتی شبکه‌های توزیع داخلی مانند کافه بازار و مایکت، زنجیره تولید و ارزش در صنعت بازی‌سازی تا حدی احیا و تقویت شد.
در این زمینه، مدیرعامل مذکور تأکید می‌کند که برای حفظ این روند مثبت و تقویت آن، نیاز به سرمایه‌گذاری‌های بیشتر و ایجاد زیرساخت‌های بهتر در حوزه توزیع بازی‌های ویدئویی به‌شدت احساس می‌شود. تنها با فراهم آوردن شرایط مناسب و ارائه حمایت‌های لازم از بازی‌سازان داخلی است که می‌توان به رقابت با بازی‌های خارجی پرداخت و به موفقیت‌های بیشتری در این صنعت دست یافت و به تدریج به رشد و شکوفایی بیشتری در بازارهای داخلی و بین‌المللی دست پیدا کرد.
فشار جامعه، دولت و تحریم
اگر به سطح شهر و شرکت‌های نوپا نگاه کنیم، با وجود تورم سنگین، بیکاری گسترده، و رقابت شدید در همه زمینه‌ها، مشاهده می‌کنیم که مردم همچنان به دنبال راه‌اندازی کسب‌وکارهای جدید هستند. مغازه‌ها، ساختمان‌ها و هر مکانی که پتانسیل میزبانی از یک کسب‌وکار جدید را دارد، به سرعت میان گروه‌های مختلف جابه‌جا می‌شوند.
هر جابه‌جایی و شروع یک تجارت جدید، به ویژه در شهرهای بزرگ، نشان‌دهنده هزینه‌های هنگفتی است که اغلب در بازاری اشباع شده، جای ندارد. با این حال، سرمایه‌گذاری‌ها به صنایعی مانند بازی‌سازی هدایت نمی‌شود. حتی جامعه روشنفکر نیز از سرمایه‌گذاری در این صنعت واهمه دارد و آن را به عنوان یک گزینه قابل‌قبول در نظر نمی‌گیرد. شما می توانید تمام خریدهای درون برنامه‌ای بازی‌های ویدیویی خود را با بهترین قیمت از موجوجم خریداری کنید.
نگاهی دقیق به این مسئله نشان می‌دهد که تفکر جامعه در مورد بازی‌های ویدیویی هنوز سطحی و فاقد احترام و ارزش کافی است. جامعه‌ای که بسیاری از افراد آن هنوز از عبارات آتاری و سونی برای اشاره به هر وسیله بازی استفاده می‌کنند و تصور می‌کنند که فرزندانشان با وقت گذراندن پشت نمایشگرها، سرمایه معنوی‌شان را به هدر می‌دهند، نیاز به پیشرفت و بازنگری در افکار خود دارند.
حرکت به سمت بازار موبایل
بسیاری از بازی‌سازان اکنون به دلیل وجود پلتفرم‌های عرضه داخلی، تصمیم گرفته‌اند که به سمت بازار موبایل حرکت کنند. نتیجه این تغییر جهت، کاهش شدید تعداد بازی‌های کنسولی و رایانه‌های شخصی طی سال‌های اخیر بوده است. هر چه سهم بازار از بازی‌های کنسولی کاهش می‌یابد، بازی‌های موبایل حضوری پررنگ‌تر پیدا می‌کنند. این امر ذاتاً ناپسند نیست و نباید فرایندی که بازی‌سازان برای رسیدن به این موقعیت طی کرده‌اند را نادیده گرفت یا بازی‌سازان فعال در حوزه موبایل را به حاشیه راند. موبایل نیز بخشی از صنعت بازی‌های ویدیویی محسوب می‌شود و به همین اندازه اهمیت دارد.
در نهایت، برای اینکه صنعت بازی‌سازی در ایران بتواند رشد و توسعه یابد، نیازمند تغییر نگرش جامعه، حمایت‌های دولتی و سرمایه‌گذاری‌های مناسب است. تنها در این صورت می‌توان به رقابت با بازی‌های خارجی پرداخت و به موفقیت‌های بیشتری دست یافت.
مسیر رشد و توسعه بازی‌های ویدئویی به‌عنوان یک کالای فرهنگی چه مراحلی را طی کرده است؟
در مصاحبه‌ای که سایت بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای با آقای محمد مهدی بهفر، مدیر انستیتو بازی‌سازی این بنیاد، انجام داد، ایشان به سؤالات زیر پاسخ دادند:
جناب آقای بهفر، آیا تاکنون بنیاد ملی بازی‌های ایرانی توانسته است بازی‌های ویدئویی را به‌عنوان یک صنعت معتبر و شناخته‌شده معرفی کند؟ اقدامات بنیاد در راستای توسعه و تقویت صنعت بازی‌های ویدئویی در ایران چه بوده است؟
آقای بهفر در پاسخ به این پرسش اظهار داشتند: «همان‌طور که مطلع هستید، یکی از ارکان اصلی برای تبدیل شدن یک حوزه به صنعت، تولید انبوه و تجارت گسترده آن است. به همین دلیل، شاید در کشور ما استفاده از واژه “صنعت” برای بازی‌های رایانه‌ای هنوز به‌طور کامل مناسب نباشد. مشابه به سینما که اغلب به‌عنوان “هنر و صنعت رسانه” شناخته می‌شود، بازی‌های ویدئویی نیز باید به‌عنوان یک کالای فرهنگی دقیقاً مورد توجه قرار گیرند و با دقت بیشتری مدیریت شوند.»
ایشان ادامه دادند: «سینما به‌طور هم‌زمان دارای جنبه‌های هنری و صنعتی است، و در بسیاری از کشورها، به‌ویژه در ایالات متحده، صنعت بازی‌های ویدئویی به‌عنوان یک تجارت پر رونق و فعالیت اقتصادی بزرگ شناخته می‌شود. اما در کشور ما، با توجه به باور به پتانسیل‌های فرهنگی و محتوایی غنی بازی‌ها، آن‌ها بیشتر به‌عنوان کالای فرهنگی مورد شناسایی قرار گرفته‌اند. این نگرش فرهنگی ممکن است برخی محدودیت‌ها را بر ما تحمیل کند و قدرت رقابت ما را با بازی‌های خارجی، که صرفاً به جنبه‌های تجاری و صنعتی می‌پردازند، کاهش دهد.»
آقای بهفر همچنین به این نکته اشاره کردند: «صنعت بازی‌های ویدئویی در سطح جهانی به‌عنوان یکی از صنایع پیشرفته و های‌تک شناخته می‌شود که نیازمند بهره‌گیری از تکنولوژی‌های نوین و پیشرفته است. اولین و مهم‌ترین گام در این مسیر، تربیت و آماده‌سازی نیروی انسانی متخصص و مجرب است که این موضوع برای دستیابی به موفقیت در این صنعت امری حیاتی به‌شمار می‌رود.»
چالش‌های پیش رو و راهکارها
این محدودیت‌ها و قوانین سخت‌گیرانه تنها بخشی از چالش‌های پیچیده‌ای هستند که صنعت بازی‌سازی در ایران با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند. برای فائق آمدن بر این مشکلات و موانع، اتخاذ تدابیری ضروری است:
- آموزش و آگاهی‌رسانی: ارتقای سطح آگاهی عمومی درباره ارزش و اهمیت بازی‌های ویدیویی می‌تواند به تغییر نگرش‌ها و دیدگاه‌های منفی کمک کند. این امر از طریق برنامه‌های آموزشی هدفمند و استفاده از ظرفیت‌های رسانه‌ای میسر می‌شود.
- ایجاد زیرساخت‌های مناسب: توسعه و بهبود زیرساخت‌های فناوری و ارتباطی می‌تواند شرایط فعالیت بازی‌سازان داخلی را تسهیل کند و به ارتقای کیفیت تولیدات داخلی یاری رساند.
تنها با اتخاذ چنین رویکردهای جامع و همه‌جانبه‌ای می‌توان به رشد و توسعه صنعت بازی‌سازی در ایران امید داشت و بازی‌سازان داخلی را به رقابت در عرصه‌های بین‌المللی تشویق کرد.
سخن پایانی
اما با وجود تمام این مشکلات، باید به تلاش‌های خلاقانه و نوآورانه‌ی سازندگان ایرانی توجه کرد که با عشق و علاقه، تلاش می‌کنند تا کیفیت بازی‌های داخلی را بهبود بخشند. حمایت از تولیدات داخلی و سرمایه‌گذاری در این صنعت می‌تواند گامی مهم در جهت ارتقاء و رقابت‌پذیری بازی‌های ایرانی در سطح جهانی باشد. به امید روزی که بازی‌های ایرانی نیز جایگاه شایسته‌ای در میان مخاطبان بین‌المللی پیدا کنند.
سوالات متداول
چرا بازی‌های ایرانی به اندازه بازی‌های خارجی موفق نیستند؟
بازی‌های ایرانی به دلیل چالش‌هایی مانند کمبود بودجه، محدودیت‌های فنی، و عدم دسترسی به فناوری‌های روز، نمی‌توانند به اندازه بازی‌های خارجی موفق باشند.
چه مشکلاتی در زمینه تولید و توسعه بازی‌های ایرانی وجود دارد؟
مشکلات شامل کمبود منابع مالی، نبود حمایت‌های کافی از سوی دولت، محدودیت‌های فناوری، و عدم دسترسی به ابزارهای پیشرفته است.
آیا کیفیت بازی‌های ایرانی پایین‌تر از بازی‌های خارجی است؟
در برخی موارد ممکن است کیفیت بازی‌های ایرانی پایین‌تر به نظر برسد، اما این به دلیل محدودیت‌های فنی و مالی است و نه لزوماً عدم توانایی سازندگان.
