نکات بازی World Of Warships که هر گیمر باید بداند!

در این مقاله علاوه بر نگاهی دقیق تر، به بازی World Of Warships نکاتی را خواهیم گفت که هر گیمر چه قبل از نصب و چه بعد از نصب بازی باید بداند! در مقاله قبل به معرفی بازی World Of Warships پرداختیم و لینک دانلود بازی را قرار دادیم. در این مقاله قرار است نگاه دقیق تری به بازی World Of Warships کنیم و نکات لازم برای کسانی که هنوز بازی را نصب نکرده اند و کسانی که این بازی را انجام میدهند، بیان کنیم!

نگاهی دقیق تر به کلاس های بازی World Of Warships

اگر به خاطر داشته باشید در مقاله قبل 4 نوع کشتی بازی World Of Warships را به صورت مختصر برای شما توضیح دادیم، اما در این مقاله قرار است با دقت بیشتری به این 4 نوع کلاس بپردازیم که بتوانید به راحتی  کشتی انتخابی خود را پیدا کنید!

کلاس اول یا Destroyers

ناوشکن ها (Destroyers) که در اواخر قرن نوزدهم برای مبارزه با قایق های حامل اژدر ساخته شده بودند (به همین دلیل نام اصلی آنها "کشتی های نابودگر" بود)، به تدریج نقش ناوشکن ها را به عهده گرفتند، اما فاقد سرعت و برد عملیاتی بودند. البته با گذشت زمان، پیشرفت‌ های در طراحی موتور آنها ایجاد شد که به آنها اجازه میداد راحت تر بر روی سطح آب حرکت کنند، به همین دلیل فرماندهان نیروی دریایی به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، هزینه‌های عملیاتی کمتر و استقرار سریع آنها، بیشتر از هر نوع کشتی دیگری از آنها استفاده کردند. توسعه ناوشکن ها پس از جنگ جهانی اول به شدت تحت تأثیر نیروی دریایی سلطنتی قرار گرفت، اگرچه کشور های مختلف به دلیل شرایط مختلف جغرافیایی و جریانات جنگ به طراحی های مختلف و منحصر به فردی رسیدند، به فرض مثال:

نیروی دریایی امپراطوری ژاپن به طور خاص تاکید زیادی بر توسعه ناوشکن ها و اژدرها داشت، پس از جنگ جهانی دوم، با ظهور فناوری موشک‌ های دوربرد ضد زمینی و ضد هوایی، همراه با استفاده گسترده از هلیکوپتر، ناوشکن‌ ها به عنوان کشتی کار نیروی دریایی مدرن در سراسر جهان شروع به کار کردند.

محل قرار گیری Torpedo Tubes در ناوشکن ها

محل Torpedo Tubes به دو پیکربندی اصلی تقسیم می‌شود، یکی می‌تواند آنها را از هر دو طرف کشتی بر روی پایه‌ های 360 درجه پرتاب کند و دیگری فقط می‌تواند آنها را از دو طرف کشتی پرتاب کند. هر دو مزایا و معایب خاص خود را دارند. کشتی‌ هایی که از پایه‌ های 360 درجه استفاده می‌کنند، پایه های شلیک بزرگی دارند و به راحتی می‌توانند کل بدنه Torpedo خود را روی یک هدف بیاورند و پس از آن با تاکتیک "shoot-and-scoot" فرار کنند. اما این لوله ها اغلب در عرشه های بالایی قرار دارند و در برابر آسیب های ناشی از شلیک دشمن آسیب پذیر هستند. لوله‌ های واقع در کناره‌ های کشتی معمولاً محافظت می‌شوند، اما دارای قوس شلیک محدودی هستند (اگر چه این بدان معناست که لوله‌ ها زمان کمتری را صرف چرخش برای هدف‌ گیری به سمت دشمن نیز می‌کنند) و کشتی باید هر دو طرف را در معرض دید قرار دهد تا از Torpedo Tubes خود به طور کامل استفاده کند. در حالی که هدف آنها تقریباً جهانی است، نوع آنها بر اساس ملیت متفاوت است. برای مثال ناوشکن‌ های ژاپنی در مقایسه با دشمنان خود به شدت فاقد قدرت شلیک و بسیار شکننده هستند و در صورت مشاهده توسط کشتی‌ های دشمن، کاری جز تلاش برای فرار انجام نمی‌دهند. در عوض همه آنها می توانند اهداف خود را فراتر از محدوده دید شلیک کنند و قوی ترین اژدر ها را به خود اختصاص دهند.

تفاوت ناوشکن های هر ملیت

ناوشکن های ایالات متحده آمریکا

سریع ترین و متعادل ترین اسلحه ها مخصوص ناوشکن های ایالات متحده آمریکاست نکته منفی اسلحه ها نیز نداشتن برد زیادشان است ، اما با این وجود هنوز کشنده اند!. با این حال، Torpedo آن‌ ها زمان زیادی را برای رسیدن به هدف خود طی میکنند و آن‌ ها را برای شلیک به اهداف سریع در برد معمولی مناسب نمیدانند.

ناوشکن های شوروی

ناوشکن‌ های روسی و شوروی تقریباً رزمناو های سبکی هستند، زیرا سلاح اصلی آن‌ ها تفنگ‌ هایشان است. متاسفانه Torpedo آنها به طرز وحشتناکی ضعیف و فاقد قابلیت پنهان‌ سازی هستند. در عوض، سرعت زیادشان این مشکل را جبران کرده است، به طوری که برخورد به آنها را تقریبا غیرممکن است و با فاصله زیادی از سایر کشور ها پیشی گرفته است.

اسلحه های اصلی آنها چیزی نیست که به راحتی بتوان از آنها چشم پوشی کرد.

ناوشکن های آلمان

ناوشکن‌ های آلمانی اغلب خود را در بین همتایان شوروی و آمریکایی خود می‌بینند، با رادارگریزی بالاتر از حد متوسط، توپ‌ های بالستیک خوب و Torpedo های دوربرد. با این حال، حرکت آهسته تر برجک و زمان جابجایی سکان کشتی همراه با چرخش های طولانی به این معنا است که ضربه زدن به آنها در صورت مشاهده آنقدر ها کار دشواری نیست و جذابیت آنها را برای جنگ و جدال از برد نزدیک که کلاس آمریکا در آن برتری دارد، کم می کند. ولی آنها یک کارت برنده در دست دارند، که به جستجوی هیدروآکوستیک دسترسی دارند. یعنی میتواند تمامی کشتی ها و اژدر های دشمن را در شعاع مشخص شده بدون توجه به موانعی مانند دود و زمین شناسایی کنند.

مراقب ناوشکن های آلمانی باشید، آنها شکارچیانی هستند که در دود با توپ های بالستیک قوی منتظر شما هستند!

ناوشکن های بریتانیا

ناوشکن‌های بریتانیایی معمولاً قوس‌ های تیراندازی ضعیفی روی Torpedo خود دارند، اما این امکان را دارند که به نوبت پرتاب کنند. کشتی های سلطنتی نیروی دریایی در حال حرکت، یک صفحه دود تولید می کنند که خط دید دشمنان و هم تیمی ها را مسدود می کند.

ناوشکن های آسیا و اروپا

ناوشکن‌ های آسیا و اروپا کشتی‌ های آموزشی خوبی برای یکدیگر نمی‌سازند، ناوشکن های اروپایی با Torpedo های با سرعت بالا، کم آسیب و عدم تولید دود مشخص می شوند. ناوشکن‌ های آسیا به استثنا برخی از ناوشکن‌ های دیگر، دارای Torpedo های با عمق تری هستند ، این قابلیت شناسایی هدف را بسیار مهم می‌کند.

بازیکنان باید نقشه حریف خود را بدانند تا از هدر رفتن Torpedo جلوگیری کنند. این نوع Deepwater Torpedo نشانگر متفاوتی دارند و می‌توانند کم عمق پرتاب شوند. عمق و سرعت آن‌ ها باعث می‌شود که دیدن آن‌ ها بسیار سخت‌ تر شود.

کلاس دوم یا Cruisers

رزمناو ها (Cruisers) دسته ای از کشتی ها هستند که برای ماموریت های با مسافت های طولانی، اسکورت، دیده بانی و حمله استفاده میشوند و کمی گران تر و کارایی بیشتری دارند و دارای یک نیروی متعادل است.

تفاوت رزمناو های هر ملیت

رزمناو های ایالات متحده آمریکا

رزمناو های هر کشور از نظر ملیت، خصوصیات منحصر به فرد خود برخورددار هستند. رزمناو های ایالات متحده به استثنا برخی موارد، بهترین دفاع ضد هوایی و همچنین بهترین حفاظت بدنه را به خود اختصاص می دهند.

رزمناو های ژاپن

رزمناو های ژاپنی دارای تسلیحات قدرتمند Torpedo و بهترین گلوله های انفجاری برای آتش زدن کشتی دشمن هستند، اما در مقایسه با سایر رزمناو ها فاقد دفاع ضد هوایی و زره بدنه هستند.

رزمناو های آلمان

رزمناو های آلمانی برد خوب، سرعت آتش بالا و نفوذ بالا خوبی دارند که آسیب زیادی وارد می‌کند و نسبت به اندازه‌شان پتانسیل خوبی دارند، اما از نظر گلوله های انفجاری و زره‌ های ضعیفی دارند.

رزمناو های فرانسه

رزمناو های فرانسوی سرعت بالایی دارند با برد شلیک عالی جایگاهی نسبتا خوبی را به خود اختصاص داده اند اما  باید گفت  عملاً هیچ حفاظت زرهی و دفاع ضد هوایی ندارند!

رزمناو های شوروی

رزمناو های شوروی طولانی‌ ترین برد را دارند و معمولاً در شلیک گلوله های انفجاری (HE) و شلیک گلوله های نفوذ بالا (AP)  جایگاه خوبی دارند، اما ضعیف‌ترین زره، دفاع ضد هوایی ناکافی، بزرگ‌ترین برد شناسایی و بدترین ویژگی‌ های کنترل کشتی را نسبت به ملیت های دیگر دارند.

رزمناو های بریتانیا

و در آخر، رزمناو های بریتانیایی رزمناو هایی سبک هستند، با شلیک سریع، اسلحه‌ های کالیبر متوسط، قدرت بالای Torpedo، و دسترسی به مواد مصرفی که سایر کشور ها از آن استفاده نمی‌کنند، ولی حفاظت زرهی فوق‌العاده ضعیف و متوسط ​​مانع آنها می‌شود، همچنین فقط قادر به شلیک گلوله های با نفوذ بالا (AP) هستند.

کلاس سوم یا Aircraft Carriers

ناوهای هواپیمابر (Aircraft Carriers)، بازی با ناو هواپیمابر با بازی با کشتی های معمولی تفاوت زیادی دارد. کاپیتان های ناو هواپیمابر در اکثر موارد می توانند کشتی خود را از عملیات اصلی نبرد دور نگه دارند و در عوض با هواپیما های انفرادی، ناو های همرزم در نبرد شرکت کنند. شما مستقیماً در نبرد شرکت نمی‌کنید، اما می‌توانید از فاصله‌ ای مطمئن بر جریان نبرد تأثیر بگذارید، که هیچ شخص دیگری نمی‌تواند. قابلیت این ناو ها، جستجو، تقویت یک جناح در حال فروپاشی، ارائه کمک بیشتر در بخشی که تیم شما کشتی‌ های کمتری را به آن متعهد کرده است، یا حتی شکستن کل ترکیبات کشتی جنگی به نفع تیم شما است.

فراموش نکنید که مواظب ناوشکن ها و هواپیماهای دشمن باشید، هدف آن ها نابودی شماست.

توانایی شما برای تأثیرگذاری در یک نبرد، شما را به یک هدف اولویت دار برای دشمن تبدیل می کند. همه ناو ها تعداد محدودی هواپیما از انواع مختلف بر روی عرشه نگه می‌دارند، بنابراین استفاده دقیق و انتخاب هدف مناسب برای اطمینان از گردش سریع و مداوم حملات به تیم دشمن حیاتی است. اگرچه هیچ محدودیتی برای کل ذخایر هواپیمای یک ناو هواپیمابر وجود ندارد، زمان‌های طولانی خشاب گذاری هواپیما ها و اندازه‌ هواپیما های بزرگ در سطوح بالاتر می‌تواند از دست دادن کل یک تیم هوایی را به دلیلی برای شکست بدل کند.

تفاوت ناو هواپیمابر هر ملیت

ناو هواپیمابر ایالات متحده آمریکا

ناو های آمریکایی دارای تیم هوایی قوی به همراه بمب هایی با قدرت تخریب کنندگی بالا هستند. این دو ویژگی ابن ناوها را از باقی ملیت ها برتر می کند.

نکته دیگر بسیار مهم هر یک از این ناو ها سیستم ضد هوایی آن است که آمریکا در آن سنگ تمام گذاشته است و قدرت سنگین بالایی در سیستم ضد هوایی دارد.

ناو هواپیمابر ژاپن

ناو های ژاپن از یک نظر خطرناک هستند و آن هم حملات هوایی سنگین به همراه Torpedo است، تیم هوایی سبک و سرعت بالا باعث میشود که کشتی های دشمن سریع تر به فکر نقشه ای جدید باشند. و همچنین در ادامه باعث میشود کشتی های دشمن هر لحظه به اطراف خود نگاه کنند و مراقب باشند تا توسط تیم هوایی نابود نشوند.

ناو هواپیمابر بریتانیا

ناو های بریتانیا دارای تیم هوایی خطرناک، و دشمن خوبی برای ناو های آمریکا می باشد چرا که بر خلاف ناو های ملیت های دیگر، تیم هوایی بریتانیا نه تنها 1 بمب بلکه چندین بمب بر سر کشتی های دشمن میریزند. و از سیستم ضد هوایی بالا همچون ناو های آمریکا و آلمان برخوددار هستند.

ناو هواپیمابر آلمان

این ناو ها الحق که غول های ترسناک اقیانوس هستند. چرا که، دارای قوی ترین سیستم ضد هوایی اتومات هستند، شلیک آنها قوی است و خشاب گذاری سریعی دارند. ولی چه چیزی باعث شده که این ناو ها غول های اقیانوس باشند؟ سیستم سونار، یک سیستم پیشرفته که در اکثر کشتی های جنگی و زیردریایی ها استفاده میشود؛ سونار این قابلیت را به تیم خود میدهد که تا فاصله 4کیلومتری همه کشتی ها و سلاح های خطرناکی همچون Torpedo را در رادار نشان دهد و برای تیم خود تسلیحات دشمن را آشکار سازد. و اما برسیم به نیرو هوایی آلمان که از بمب های با نفوذ بالا (AP) استفاده میکنند ولی یک نکته منفی دارند آن هم این که نمیتواند کشتی دشمن را به آتش بکشند، اما سیستم ضد هوایی اتومات آنها باعث میشود از ناو های کشور های دیگر پیشی بگیرند.

در ادامه ...

بخش دیدگاه های سایت موجوجم پذیرای نظرات، دانش ها و باورهای شما در باره این مقاله خواهد بود. همچنین میتوانید هر هفته با دنبال کردن بخش مجلات اینترنتی سایت از آخرین مطالب ما بهره مند شوید.